Metanabol

METANABOL- Methandrostenolone

W Internecie istnieją setki stron z jego opisem a na forach dyskusyjnych codziennie pojawiają się dziesiątki pytań w stylu ? jak jeść metkę??
Prawidłowa nazwa związku nazywanego Metanabolem to Methandrostenolone. Został on stworzony przez Hojna Zieglera i po raz pierwszy wyprodukowany przez firmę farmaceutyczną Ciba w 1956 roku pod nazwą handlową DIANABOL. W zamierzeniach miał być lekiem podawanym chorym z ujemnym bilansem białkowym (choroby wątroby, jelit, przewlekła biegunka), anoreksją, w stanach po ciężkich chorobach wyniszczających i zakażeniach, osteoporozą czy też zanikami mięśniowymi (w tym dystrofią u dzieci).
Metanabol bardzo szybko zyskał bardzo ogromne grono zwolenników wśród sportowców, zwłaszcza w USA. Wśród ludzi go stosujących znajdziemy tak znane nazwiska jak Larry Scott, Frank Zane, Arnold Schwarzenegger czy też inni zdobywcy tytułu Mr. Olympia. To właśnie popularność była przyczyną wydania zakazu jego produkcji przez FDA. Stało się to po opublikowaniu raportu z którego jasno wynikało, że tylko niewielki procent całej produkcji używany był na potrzeby kliniczne, większość krążyła wśród osób uprawiających kulturystykę. Metanabol nawet na chwile nie zniknął z rynku. Prym w jego produkcji wiodą zwłaszcza nasi sąsiedzi ze wschodu.
Swoja popularność metanabol zawdzięcza głównie znacznemu wpływowi na tempo syntezy protein, przyspieszeniu procesu glikogenezy, czyli odbudowy zapasów glikogenu w mięśniach oraz szybkiemu, zauważalnemu wzrostowi siły. Nie bez znaczenia pozostaje też jego niska cena oraz powszechna dostępność. Doskonale pasuje do sportów siłowych. Jednak w przypadku dyscyplin, w których dominuje wysiłek aerobowy, jego używanie może okazać się błędem, ponieważ powoduje on spadek ilości tlenu dostarczanego do komórek (jest to spowodowane zmniejszeniem ilości czerwonych krwinek). Dzięki temu, że jego stosowanie wiąże się z szybkim przyrostem masy i siły świetnie sprawdza się jako ?kickstarter? przy cyklach z użyciem związków o długim okresie półtrwania (są to środki posiadające długi ester jak np. dekanian nandrolonu czy tez enantan lub cypionat testosteronu). Tego typu środki zazwyczaj osiągają odpowiednie stężenie, a tym samym zaczynają odpowiednio działać dopiero po 10-15 dniach od rozpoczęcia cyklu. Dzięki dodaniu metanabolu widoczne rezultaty pojawiają się o wiele szybciej. Wykazuje on silne właściwości anaboliczne przy niższym działaniu androgennym. Oczywiście efekt w dużej mierze zależy od dawki. W przypadku stosowania więcej niż 30mg dziennie prawdopodobieństwo wystąpienia takich skutków ubocznych jak łysienie czy trądzik znacząco wzrasta. Badania pokazują że metandienon ma bardzo słaby wpływ na nasz układ hormonalny. Jedno z takich przeprowadzone w 1976 roku przez kopenhadzkich uczonych na grupie 16 wytrenowanych sportowców wykazało, że podawanie metandienonu w dawce 15mg przez okres 2 miesięcy spowodowało spadek produkcji własnego testosteronu jedynie o 69%. Pozwala to na postawienie tezy, że duża część efektów związanych z jego przyjmowaniem nie wynika z mechanizmu łączenia się cząsteczki metanabolu z receptorem androgennym. Do dziś nie udało się opisać wszystkich procesów towarzyszących jego przyjmowaniu. Wśród informacji na temat metanabolu, warto zwrócić uwagę na wzrost produkcji dopaminy, występujący podczas jego przyjmowania, co jak wiemy skutkuje poprawą ogólnego samopoczucia. Wszystkie wcześniej wymienione cechy powodują, że przy dobieraniu dawek metki panuje znana zasada ?im więcej tym lepiej?. Jak się okazuje jest ona bardzo często totalnie pozbawiona sensu. Dawka terapeutyczna wynosi 2,5 do 5mg, a jedynie w niezwykle ciężkich stanach chorobowych zwiększa się ją do 10mg. Wśród osób trenujących na siłowniach nierzadko można spotkać się z przypadkami przyjmowania 60.80 czy nawet 100mg metanabolu dziennie. Takie zachowanie nie dość, że jest całkowicie nielogiczne, to dodatkowo niebezpieczne. Badania moczu pokazują, że wraz ze wzrostem dawki wzrasta ilość wydalanego środka w formie niezmienionej, czyli im więcej przyjmujemy tym więcej się marnuje. Odpowiednia dawka powinna zawierać się w przedziale 10-40mg dziennie w zależności od stopnia zaawansowania jak również innych środków w cyklu. Należy zwrócić uwagę na krótki okres półtrwania 3-6 godzin, powoduje to, że najlepszym wyjściem jest podzielenie dziennej dawki na 2-3 mniejsze porcje i przyjmowanie ich w równych odstępach czasu. Istnieją jednak czynniki, które sprawiają, że nie dla każdego rozkładanie dziennej dawki na kilka mniejszych będzie najlepszym wyjściem. Pierwszym z nich jest fakt, że ilość związku metabolizowanego metabolizowanego wątrobie jest w miarę stała, co przy podawaniu niskich dawek powoduje, że mniejsza ilość pozostaje aktywna. Przyjmowanie mniejszych dawek sprawia także że nie osiągniemy zbyt wysokiego stężenia ale jest ono stabilne przez cały dzień. Widzimy teraz, że ustalenie uniwersalnego sposobu przyjmowania metki jest niemożliwe. W przypadku osób stosujących w cyklu wyłącznie metanabol w umiarkowanych dawkach lepszym sposobem będzie przyjęcie jednorazowej dawki w godzinach porannych. Dzięki temu więcej substancji przetrwa proces dezaktywacji w wątrobie co zaowocuje wyższym jego stężeniem we krwi. Z powodu krótkiego okresu półtrwania zdąży on opuścić nasz organizm zanim wejdzie w najwyższą fazę produkcji testosteronu, czyli w pierwszych godzinach snu. Tym samym o wiele łatwiej i szybciej będziemy mogli się odblokować co oznacza mniejsze spadki. Z powodu dołączonej grupy metylowej (na 17 pozycji), mającej na celu ochronę przed dezaktywacją w wątrobie, jak i również krótkiego okresu półtrwania, przyjmowanie metki nie powinno trwać dłużej niż 6 tygodni. Spowodowane jest to silną hepatoksycznością tego środka (z powodu omawianej wcześniej grupy metylowej). Bardzo szybko dochodzi do podniesienia wskaźników wątrobowych co może doprowadzić do jej uszkodzenia. Nie należy się tym jednak zbytnio martwić ponieważ po odstawieniu środka wracają one do normy dość szybko. Należy także uważać na skutki uboczne związane z nadmiarem estrogenów. Metanabol dość łatwo w reakcję z enzymem oromatazy (enzym odpowiedzialny za przekształcenie danej substancji w estrogeny) co sprawia, że istnieje ryzyko wystąpienia ginekomastii estrogenowej, podwyższonego ciśnienia krwi oraz nadmiernej retencji wody. Zaradzić temu możemy stosując środki z grupy SERM np. Cytrynian Tamoxyfenu (Nolvedex) będące bardzo dobrymi anty-estrogenami. Ponieważ metandienon występuje głównie w formie tabletek (dostępna jest też wersja iniekcyjna) jego przyjmowanie może powodować problemy żołądkowe. Dlatego zaleca się łykanie tabletek po, lub w trakcie posiłków. Opcjonalnie można zaopatrzyć się np. w Lakcid, który pomoże w ochronie żołądka. Nie będę opisywał wersji iniekcyjnej ze względu na znikomą popularność chyba że ktoś będzie zainteresowany.
Wszystkie wcześniej wymienione cechy metanabolu sprawiają że jest to środek idealny zarówno dla osób zaczynających swoją przygodę z dopingiem jak również dla bardziej zaawansowanych. Jeżeli tylko będziemy pamiętać o paru prostych zasadach będziemy mogli cieszyć się jego pozytywnymi cechami jednocześnie minimalizując skutki uboczne. Dla przypomnienia:
1.Używać nie dłużej niż 8 tygodni
2.Dobierać dawki z zakresu 15-40mg w zależności od stopnia zaawansowania oraz innych środków użytych w cyklu
3.Dzienną dawkę podzielić na kilka mniejszych, jeżeli stosujemy w cyklu inne środki, bądź przyjmować w godzinach porannych, jeśli innych środków brak
4.Pamiętać o testach wątroby przed i po każdym cyklu
5.najlepiej używać jako ?kickstarter? w długich cyklach z użyciem środków o długim okresie półtrwania
6.Pamiętać że metka łatwo aromatyzuje i nie dokładać dużej ilości innych aromatyzujących środków bądź stosować anty-estrogeny (Nolvadex)